آیا تشخیص بالینی ضایعات پوستی- مخاطی با گزارش آسیب شناسی تطابق دارد؟

خلاصه سابقه و هدف: بیماریهای پوستی مخاطی شیوع نسبتاً بالایی در جمعیت عمومی دارند. معمولاً شواهد بالینی، به تنهایی برای تشخیص کافی نمی باشند لذا تشخیص نهایی با بررسی هیستوپاتولوژیک مشخص میشود. تطابق تشخیص های بالینی و هیستوپاتولوژیک اهمیت زیادی دارد. زیرا با ارزیابی میزان هماهنگی آنها، می­توان راهکارهای مناسب درمانی را ارائه کرد. این تحقیق به منظور بررسی تطابق تشخیص بالینی ضایعات پوستی مخاطی با گزارش آسیب شناسی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، از میان 321 پرونده موجود درآرشیو بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی قزوین، پرونده بیمارانی که تشخیص بالینی آنها جز ضایعات پوستی مخاطی بود استخراج گردید. مشخصات فردی و تشخیص های بالینی و آسیب شناسی در فرم اطلاعاتی ثبت و سپس داده­ها توسط آزمون کاپا، مقیاس Cramers'V و کای دو آنالیز آماری گردیدند. یافته ها: میانگین سنی بیماران 12/1±46 بود. تعداد زنان مبتلا (60/5%) تقریباً دو برابر مردان (39/5%) برآورد شد. بیشترین و کمترین محل بروز ضایعات ، درگونه و زبان بود. در مجموع 91% تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیکی تطابق داشتند و در 9% ضایعات عدم تطابق تشخیصی گزارش شد. بیشترین و کمترین مقادیر تطابق تشخیصی به ترتیب مربوط به پمفیگوس و پمفیگوئید بود. بین تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژی ضایعات، ارتباط آماری معنی داری دیده شد. (02/ 0=PV) نتیجه گیری: به نظر میرسد با توجه به اینکه ضایعات پوستی –مخاطی دارای نشانه های بالینی در پوست ،مخاط دهان و سایر نواحی میباشند صحت تشخیص بالینی و هماهنگی آن با تشخیص پاتولوژی به میزان قابل قبولی می باشد اما همچنان جهت افتراق ضایعاتی چون لیکن پلان ،واکنش لیکنوئیدی و پمفیگویید بررسی پاتولوژیک استاندارد طلایی است.